Enige tijd geleden ontvingen wij van het Museum Catharijneconvent een schrijven met het bericht dat men, in het kader van hun ontzamelproject, het houten Mariabeeld dat bij hen in bruikleen was gegeven, graag wilde retourneren naar onze parochie.
Uiteraard zijn wij hiermee akkoord gegaan.
Toen het beeld ergens in februari bij de pastorie werd bezorgd zagen wij wel dat het houten beeld wat beschadigd was. De hand van Maria lag er los bij, dit zal gerestaureerd worden, en het kindje Jezus heeft geen arm meer.
Maar toch….het is heel bijzonder dat dit beeld, dat gemaakt is tussen 1540 en 1559 weer terug is in onze kerk.
Het was bekend dat er twee kroontjes in de kluis van de pastorie lagen maar niet van welk Mariabeeld deze waren. Eén van de kroontjes paste vrij goed op dit beeld en wij hebben Maria dan ook ‘gekroond’.
Wij vermoeden dat dit beeld, in de tijd voor de reformatie, in Bessie heeft gestaan omdat dit toen de katholieke kerk van Nibbixwoud was. Maar anderen vermoeden dat het beeld in het kerkje in Hauwert heeft gestaan.
We weten het dan ook niet zeker maar misschien is er iemand onder u die hier meer van weet.
Tijdens de reguliere Mariaviering op 10 mei, waarin tevens alle moeders en alle vrouwen die als een moeder voor anderen zijn, werden geëerd, is de ‘oude’ Maria in het licht en in de bloemen gezet. Maria werd omringd door kaarsjes, mooie Marialiederen van het Jubilatekoor, gebeden, teksten en gedichten. Eén gedicht was wel heel toepasselijk:
Opnieuw herkennen
Er is een tijd van weggooien en een tijd van oprapen,
een tijd van vergeten en een tijd van ontdekken,
een tijd van overdrijven en een tijd van herwaarderen.…
Dat ondervond een kunstkenner,
toen hij op een zolder een oud, vergeten beeld ontdekte;
zijn kennersoog vermoedde, door de verflaag heen,
een goed stuk houtsnijwerk,
en een week later stond het als zeer waardevol
in de etalage van een antiquair.…
Zo is het ook gegaan met het levensbeeld van een vrouw,
die in de Bijbel staat vermeld als de Moeder van Christus: Maria.…
In de loop der eeuwen raakte haar naam bedolven onder het kaarsvet
van soms mis groeide devoties,
onder een verflaag van overdrijving,
beschadigd door protestante afweer….
Toen kwamen er dagen, dat Maria verdween
naar de hoek of op zolder, zo’n plaats waar alles staat,
wat je ondanks alles toch nog wilt bewaren….
Maar dan komt er weer een tijd,
misschien zo’n uur dat we weer samenkomen rondom Maria,
dat we haar opnieuw herkennen
als Maria, de gelovige vrouw,
de trouwe moeder van Christus. (vrij naar J. van Opbergen)
In deze meimaand blijft dit beeld in de kerk staan en daarna zoeken wij een mooie plek voor haar in de grote zaal van de pastorie.
Namens de parochieraad: Tony Slaman-Kuip