Mijn geliefde,
Zopas vernam ik dat je mij zoekt. Dat maakt me blij en dus kom ik je zeker tegemoet.
Al eeuwen help ik mensen om mij te vinden. Dat is heel eenvoudig hoor: ik kom gewoon in hun leven. Vaak ben ik wel teleurgesteld als ze mij niet herkennen. Dat komt omdat ze dan al een voorstelling van mij gemaakt hebben en menen te weten hoe ik er moet uitzien. Daar zitten ze dan tevergeefs naar uit te kijken, terwijl ze er blind voor blijven dat ik heel dichtbij ben. Ik moet dikwijls lachen om de gekke beelden die ze van mij maken. Zoals een danser met vier armen of een guitige olifant.
Bij de Simpsons ben ik een grote reus in zijn hemd.
Met zijn lompe voeten dreigt hij Homer wel eens te verpletteren.
Best leuk, maar dat maakt mij toch triestig. Want zo ben ik helemaal niet en ik zit echt niet ergens boven de wolken almachtig te zijn.
Toch krijgen mensen dat maar niet uit hun hoofd.
Ik moet per se de grote baas zijn, die de wetten stelt voor alles en iedereen.
Maar iemand die baas over je speelt, daar heb je toch alleen maar schrik van?
Neen, zo iemand ben ik niet. Ik wil liefhebben, niet heersen.
Wat ik noodzakelijke vormen van liefde vind, moet je niet mijn geboden noemen.
Want ik weet waarom je mij zoekt. Daarom ben ik al dicht bij jou vanaf je geboorte.
Toen je als baby voor het eerst je oogjes opende, zag je niet een hoop genetisch materiaal waaruit je door de evolutie voortgekomen was, maar iemand die zich glimlachend over je boog en liefde uitstraalde. Dat maakte je rustig, want onbewust kreeg je het vertrouwen dat het die liefde was die je leven mogelijk zou maken. Dit heeft zich wellicht al duizend keer herhaald in je leven. Als je dat echt wil zien, dan zie je dat ook:
hoe er overal iets op de mensen afkomt dat getuigt van mijn grote liefde. Het doet je leven.
Het doet je geloven in jezelf. Het wordt je voortdurend geschonken door andere mensen.
Maar soms ook door gelukkige omstandigheden, door de natuurlijke gang van zaken,
kortom door alles waardoor je kansen krijgt om je leven uit te bouwen.
Het doet je groeien, het maakt je vrij en zelfstandig. Dat ‘het’ ben ik dus.
Mijn aanwezigheid kan je ook weerbaarder maken als lijden en verdriet op je afkomen.
Daar sta ik even hulpeloos tegenover als jij.
Maar ik bèn er. Ik kèn je noden en wil je er doorheen helpen.
Het verhaal gaat dat ik lang geleden al aan Mozes verteld heb wie of liever hoe ik ben: ‘Ik ben de HEER, JHWH’, zei ik, dat is ‘Ik-zal-er-altijd-zijn’ en ‘Ik heb de noodkreten van mijn volk gehoord’.
Als jij je daar op een dag allemaal bewust van wordt, kom je mij wel op het spoor.
Dan ontdek je dat de bron van al die liefde zonder grenzen is en dat ze alles overstijgt, ook het kwaad en het lijden en zelfs de dood. Sommigen noemen het Liefde, met een hoofdletter.
Dat heb ik graag.
Want dat is wel het mooiste beeld dat ze van mij kunnen maken.
Ja, fluister ik dan: dat bèn ik.
Een Liefde die blijft en die je doet leven. Ook als je doodgaat.
Of als er niemand anders meer voor je is. Maak dus alstublieft maar geen gekke voorstellingen meer van mij, want dan loop je mij mis.
Doe liever zoals Jezus van Nazareth.
Die wist dat ik in hem aanwezig was en toonde dat in het openbaar:
hij bejegende alle mensen, zonder onderscheid, liefdevol.
Hij schonk ze leven, hoop en toekomst en gaf daar zelfs zijn eigen leven voor.
Daarom noemden ze hem mijn Zoon.
Dat heb ik altijd fijn gevonden. Ook al is het weer een beeld uit de mensenwereld, zoals Jezus en zijn vrienden mij ook Vader noemen. Dat heb ik veel liever dan Heer of Koning of Almachtige.
Al die bazen, weet je nog? Als een goede vader heb ik Jezus dan ook niet in de steek gelaten toen hij gekruisigd werd.
Ik ben nog altijd bij hem en hij is nog altijd bij mij.
Zo gaat dat tussen een goede vader en een goede zoon of dochter.
Zo zal het ook gaan tussen jou en mij.
Zoek dus maar niet langer, Ik kom zelf wel naar je toe.
Met een warme groet,
Ik-zal-er-altijd-zijn