Hallo allemaal!
Mijn naam is Álvaro, ik ben 30 jaar oud en ik ben priester van het bisdom Haarlem-Amsterdam, werkzaam in de regio de Waterkant. Ik kom uit een stad van zuid Spanje, Cordoba(Andalusië). Ik kwam in Nederland bijna 12 jaar geleden, toen ik 18 jaar was, om de priesteropleiding in het Diocesaan Missionair Grootseminarie Redemptoris Mater van het bisdom Haarlem-Amsterdam te volgen. In november 2017 werd ik tot diaken gewijd in mei 2018 tot priester. Vóór mijn komst in Nederland, naast de studie van de Middelbaar onderwijs heb ik ook muziek op conservatorium gestudeerd, namelijk de piano. Ook heb ik een grote gevoel voor kunst en muziek. Ik wil deze lijnen benutten om mij te laten voorstellen met de hoop om, zo snel mogelijk, een persoonlijk kennis met jullie te maken.
Ik ben in zuid Spanje geboren, in de mooie stad Cordoba. Ikkom uit een katholieke familie en ik heb een oudere zus. Mijn vader was staatambtenaar, nu is al een paar jaar met pensioen, mijn moeder is verpleegster. Mijn ouders hebben altijd verzorg dat mijn zus en ik naar de kerk gaan. Maar tijdens mijn jongelingsjaren de kerk en God interesseerden mij niet zo veel. Er waren andere dingen die voor mij aantrekkelijker waren: vrienden te hebben, leuke dingen doen, geld en een belangrijk persoon worden. Toen was er een periode in mijn leven dat ik niet naar de kerk wilde gaan. In de puberteit was ik ziek geworden met diabetes en het was heel moeilijk voor mij om deze ziekte te accepteren, hoe kan God mij lief hebben als ik ziek ben? Ik had een oppervlakkige relatie met God en met de Kerk. Voor mij was God iemand die in de hemel woont en niets met mij heeft te maken. Ik leefde voor mij zelf, voor mijn studie, voor mijn vrienden om een persoon met aanzien te worden. Maar ik voelde mij niet gelukkig omdat ik een grote leegte in mijn leven voelde. Het was een periode van crisis in mijn leven, toen begon ik heel slecht te gaan met de studies op school en ook heel slecht in de omgang met mijn ouders. Ik was een opstandig jonge. Maar mijn ouders, die wisten dat met mij niet zo goed ging, dwingen mij om naar de kerk, in een concrete gemeenschap van broeders en zuster te gaan. Op een bepaalde moment kreeg ik een blijde boodschap:God bemint mij zoals ik ben, met al mijn problemen, met mijn ziekte, met mijn lijden en met al mijn zwakheden en beperkingen. Ik moeste helemaal niet een andere beeld van mij laten zien om bemind te worden. Er was Iemand die al mijn zwakheden kende en toch van mij houd, zo begon ik de liefde van God te ervaren in de Kerk, in een concrete gemeenschap van broeders en zusters. En dank zij deze ervaring kende ik Christus als een persoon die mij heeft gezocht toen ik in mijn leven geen zin vond, als iemand diemij zoals ik ben bemint. Daarom ben ik heel dankbaar aan mijn ouders die mij al het beste erfdeel gegeven hebben. Dit erfdeel zijn geen studies op het beste universiteit, of een mooie huis of een auto, maar het geloof in Jezus Christus die in de kerk leeft. Dank zij de ervaring van de gemeenschap met andere jongen mensen zoals ik en met de diepe ervaringen van de Wereld Jongere Dagen met de Paus begon ik mij te overtuigen dat God wilde dat ik de Kerk zou dienen. Deze waren mijn plannen niet. Maar de plannen van God waren anders, en deze planen waren sterker dan mij planen… Ik voelde dat God mij riep om de liefde dat ik van Hem krijg ook aan andere mensen te verkondigen en te laten zien. Ik voelde dat God mij riep om zijn kerk te dienen.
Zo, kwam ik naar Nederland in het jaar 2007. Toen was Nederland een vreemde land voor mij, ik moeste een heelmoeilijke taal leren spreken, ik was ver van mijn familie, vrinden, spullen…, zo een koude weer… Maar toch ben ik heel blij om hier in Nederland te zijn, ik voel mij thuis.
Ik heb de priesteropleiding in het Redemptoris Mater Seminarie in Nieuwe Niedorp. Na de studie van de Nederlandse taal, heb ik de studie van de Filosofie en de Theologie, in “de Tiltemberg” en in Heiloo, bij het Grootseminarie van ons bisdom Haarlem-Amsterdam gevolgd. Naast de studie van de Filosofie en de Theologie deed ik een lange stage van drie jaar in Duitsland met een mooie ervaring over de samenwerking van priesters met katholieke gezinnen met een missie, om kennis te maken met mensen die ver van het geloof zijn en hen de blijde boodschap van het evangelie te laten kennen. In september 2016 kwam ik in Nederland terug om stage te gaan doen in de Sint Jan de Doper parochie te Langedijk.
In september 2017 begon ik in regio “De Waterkant” een nieuwe etappe in mijn leven. In deze regio heb ik de belangrijkste momenten van mijn leven beleeft, mijn diaken en priesterwijding.Deze afgelopen tijd is er veel gebeurd. Het zal onvergetelijk voor mij blijven. Ik ben priester geworden. Hoeveel mooie herinneringen en ervaringen! Ik ben in deze regio terecht gekomen en heb mij heel snel thuis gevoeld. Kleine dorpen maar toch een grote gemeenschap. Als ik mij zelf voorstel zeg ik dat ik in een van de mooiste steden van de wereld geboren ben, nu mag ik alvast zegen dat ik in een van de mooiste regio´s van de wereld werk! Nu is onze regio, met de Emmausparochie te Wognum en Nibbixwoud groter geworden en ik ben heel blij om iets voor jullie, als eerste aanspreekbaar pastor, te mogen betekenen, om samen met jullie het geloof te mogen beleven. Heel blij om in deze parochie dienstbaar te mogen te zijn voor de mensen, om de vreugde van God met Wognum en Nibbixwoud te mogen delen.
Vanaf 14 september woon ik in in de pastorie van de Cunerakerk te Nibbixwoud. Wat een mooie huis! Ook pastoor Maciej Sendecki, priester in de Wieringermeer, woont in de pastorie. Ik wil de parochieraad van de Cunerakerk en alle vrijwilligers die hebben geholpen van harte bedanken voor hun inzet in het inrichten van de bovenverdieping van de pastorie. Het is een prochtige woning geworden! Bedankt!
Ik vraag nu al aan God dat hij mij mag helpen om jullie goed te kunnen dienen. Ik hoop ook veel van jullie te mogen lerenzodat wij, samen, ons geloof elkaar steunen, en zo de liefde van God laten stralen. Ik vraag daroom ook jullie om voor mij aan God te bidden zodat ik altijd alleen maar een instrument in Zijn handen voor jullie mag zijn.
Met vriendelijk groeten,
Álvaro A. Rodríguez Luque