In deze periode van het nieuwe jaar wil ik een bijzondere pastorale ervaring met u delen, een moment dat ik niet
vaak meemaak. Zoals velen van u weten, bezoek ik bijna dagelijks de ouderen en zieken van onze parochie. Enkele
weken geleden kreeg ik een verzoek van een mevrouw die graag met iemand wilde praten. Ik besloot bij haar
langs te gaan, en tijdens ons gesprek kwamen er veel herinneringen naar boven: zowel mooie als minder mooie
momenten uit haar leven.
Aan het einde van ons gesprek vroeg ze mij of ze het sacrament van verzoening – de biecht – mocht ontvangen.
De keer daarop heb ik haar dit sacrament mogen toedienen. Ze was ontzettend blij en vertelde me dat ze dacht
dat dit sacrament niet meer bestond. Wat me raakte, was dat ik onmiddellijk de vruchten van dit sacrament bij
haar zag: een vreugdevolle bevrijding. Het was alsof ze verlost was van negatieve gevoelens, zelfveroordeling en
zelfbeschuldiging – iets dat alleen God kan schenken.
Deze ervaring heeft me geïnspireerd om te schrijven over het belang van het sacrament van verzoening. Dit
sacrament werkt niet alleen in ons geloofsleven, maar heeft ook een diepgaande invloed op ons dagelijks leven,
onze emoties en de manier waarop we handelen. Het roept ons op tot open te staan voor de liefde van de Vader,
zoals beschreven in de parabel van de verloren zoon, want af toe lijkt het erop dat we die liefde, die aanwezigheid
niet meer ervaren in ons leven.
De parabel van de verloren zoon, verteld in het Evangelie van
Lucas, gaat over een jongeman die zijn erfdeel opeist, het
verkwist in een ver land en uiteindelijk, berooid en vol berouw,
terugkeert naar zijn vader. De vader ontvangt hem met open
armen en viert zijn terugkeer. Dit symboliseert de
onvoorwaardelijke liefde en vergeving van God.
Rembrandt van Rijn heeft dit verhaal meerdere malen
uitgebeeld, met als bekendste werk De terugkeer van de
verloren zoon, te zien in de Hermitage in Sint-Petersburg. Op dit
schilderij omhelst de vader zijn knielende zoon liefdevol. Wat
opvalt zijn de twee verschillende handen van de vader: de ene
hand is stevig en mannelijk, terwijl de andere fijner en
vrouwelijker oogt. Dit detail wordt vaak gezien als een symbool
van zowel vaderlijke als moederlijke liefde en vergeving.
Verzoening – met God en met elkaar – staat centraal in deze
parabel en in Rembrandts interpretatie ervan. De terugkeer van
de zoon en de vergeving door de vader benadrukken het belang
van berouw, vergeving en het herstellen van gebroken relaties.
Het laat zien dat er, ongeacht de fouten die we maken, altijd
ruimte is voor vergeving en een nieuw begin.
Deze boodschap nodigt ons uit tot liefde voor onszelf, liefde voor God en liefde voor onze naaste. In dit kader kan
het sacrament van verzoening ons deze bijzondere ervaring schenken, vooral in dit Heilige Jaar, zo is aangewezen
om de vele genades te ontvangen die ons verleend worden.
Laten we profiteren van dit Jubeljaar 2025, het Heilig Jaar, om verzoening te zoeken met God, onze Vader.
In deze periode kunnen we een aflaat verkrijgen, wat betekent dat de gevolgen van onze fouten worden
weggenomen. Deze bijzondere ervaring van Gods barmhartigheid kunnen we ontvangen door het verrichten van
specifieke handelingen, zoals:
- Het bezoeken van plaatsen die door de paus zijn aangewezen. Hier in ons bisdom zijn er vijf van dergelijke
plaatsen, waaronder de Lourdeskapel in Zwaag, binnen ons dekenaat. - Het bijwonen van de Eucharistieviering
- Het bidden van het Geloofsbelijdenis
- Het ontvangen van het sacrament van verzoening
- Het doen van goede werken
Mocht iets hiervan niet duidelijk zijn, laat het mij gerust weten. Ik help u graag verder.
Hartelijke groeten, Josué