“Ben je klaar voor het afzwaaien ?”, “Heb je er zin in ?”, “Ben je zenuwachtig ?” … zomaar wat uitspraken van de afgelopen dagen rondom het afzwaaien. De afgelopen weken was ik bezig met het afhechten van 11 jaar pastoraat in West-Friesland. Elke dag kwamen er kaartjes binnen met mooie herinneringen en lieve teksten. Bloemen, lekkere dingen, noem maar op….
In diverse parochies een ‘laatste viering’ met daarna een dankwoord en een dikke bos bloemen. Het hoogtepunt van het afzwaaien was afgelopen weekend. Zaterdagmiddag in de Rozenstaete, ’s avonds nog naar Spanbroek en zondagochtend een ’thuiswedstrijd’. Wat een mensen, kaarten en zoveel liefs, zoveel verhalen over hoe jullie me hebben ervaren.
Neen, ik was niet klaar om ‘af te zwaaien’, hoe moet je daar ‘klaar’ voor zijn ? En zin in ? Ook niet – een plaats verlaten waar je het zo naar je zin hebt….. Zenuwachtig, neen – meer benieuwd naar wat er gebeuren zou, wat er allemaal gezegd zou worden, wie er allemaal zouden zijn. Het werden prachtige vieringen vol van dankbaarheid met een steeds weerkerend refrein, “wat jammer….”.
De kaartenmolen (ooit gekregen van iemand die ‘rouwkaarten’ verkocht) zit stampvol, m’n werkkamer staat vol met vooral lekkere cadeaus en dan die portretcollage met ruim 440 foto’s … foto’s uit de hele regio en van vrienden…
DANK JULLIE WEL …..
Dank aan iedereen die heeft meegedaan aan de voorbereidingen, aan de vieringen, aan de zang, de versiering, het secretariaat met divers regel- en drukwerk. Onze misdienaars met toppertje Thijs, die zo effe een woordje deed !!! Dank aan de lectoren en de kosters die mee hebben gedaan. Dank aan m’n ‘broers en zus’ in het pastoraat…. de prachtige overweging ….. de vele waarderende woorden… de humor en de eerlijke, heerlijke reacties.
Zondagavond was ik alleen op de pastorie, los-goed aan… nagenietend, moe ook – alle gevoelens en woorden zweefde door m’n hoofd, maar konden niet voorkomen dat ik al voor half 10 als een blok in slaap viel. Maandagochtend vroeg, brakkig nog, gingen we met ons team op bedevaart naar Nijmegen; Titus Brandsma – en ook dat werd wederom een prachtige en ook wat een heftige dag. Ik voel me gezegend door jullie allemaal…
In het bijzonder een woord van dank aan de parochieraad en het pastoraatteam van De Goorn, die zich zo intens hebben ingezet om dit afzwaaien zo goed mogelijk te laten gebeuren. Het was geweldig hoe jullie dit hebben aangepakt… en zoveel buiten mij om hebben weten te organiseren !!! Ik zat er dagelijks met m’n neus bovenop en ben bar nieuwsgierig, heb graag de regie, maar knap hoe jullie dat hebben gedaan.
DANK JULLIE WEL…..
Met een hartelijke groet, pastoor Nico Knol